آشنایی با سریلانکا

این جزیره در جنوب شرق هند واقع شده است و نزدیک به دو دهه درگیر جنگ داخلی و تنش میان نیروهای داخلی بود. آتش‌بس در این جزیره در سال ۲۰۰۲ برقرار شد.

بیش از دو هزار سال پادشاهان محلی بر این کشور حکومت می‌کردند تا اینکه در قرن هفدهم بخشی از آن مستعمره پرتغال و هلند شد. در سال ۱۸۱۵ تمامی این کشور که در آن زمان با نام سیلان شناخته می‌شد، تحت سلطه انگلیس درآمد.

در طول جنگ جهانی اول تحت نفوذ انگلیس این کشور با ژاپن وارد جنگ شد. این کشور سرانجام در سال ۱۹۴۸ استقلال خود را به دست آورد.

پایتخت سیاسی آن سری جایاواردنپورا کوته و پایتخت تجاری‌اش شهر کلمبو است.

سیاست در سریلانکا

رئیس حکومت و رئیس دولت در جمهوری سریلانکا رئیس جمهور است که با رای مردم برای دوره‌ای شش ساله انتخاب می‌شود. نخست وزیر رئیس کابینه وزرا است.

مجلس این کشور ۲۲۵ کرسی دارد که اعضای آن با رای مردم برای دوره‌ای شش ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در سریلانکا

تولید ناخالص داخلی این کشور 29/81 میلیارد دلار است. هفت میلیون و ۶۷۰ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 7/5 درصد است.  ۲۲ درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در این کشور 7/19 درصد بود.

محصولات صادراتی سریلانکا شامل منسوجات، چای و فلفل، الماس، زمرد، یاقوت،‌نارگیل، الوار و ماهی است که به کشورهای آمریکا (7/27 درصد)، انگلیس (3/11 درصد)، هند (3/9درصد)، بلژیک (8/4 درصد) و آلمان (۴ درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل پارچه‌های فابریک، مواد معدنی، نفت، مواد غذایی و ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل است که از کشورهای هند (6/19 درصد)، چین (5/10درصد)، سنگاپور (8/8 درصد)، ایران (7/5 درصد)، مالزی (5/1درصد)، هنگ‌کنگ (2/4 درصد) و ژاپن (1/4 درصد) وارد می‌شود.

مردم سریلانکا

جمعیت این کشور حدود ۲۱ میلیون و ۱۲۹ هزار نفر با میانگین سنی ۳۰ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۷ و برای مردان ۷۳ سال است.

۶۹ درصد مردم آن پیرو آیین بودا هستند. ۷ درصد نیز مسلمانند. زبان رسمی این کشور سینهالا است.

ارتباطات در سریلانکا